Voor nu is het dus even rustig. Dinsdag moet ik naar het ziekenhuis voor gesprekken en het plaatsen van het jodiumzaadje en dan heb ik een week helemaal geen afspraken in het ziekenhuis. De komende dagen ga ik proberen nog wat werk af te ronden en een beetje bij te komen van alles. Zoals de PA het zei: ‘Wij hebben je in een achtbaan gezet, het hekje dichtgedaan en je komt er niet uit voor alle behandelingen achter de rug zijn.’ Dat is wel een mooie metafoor, maar ik houd niet van achtbanen. En helemaal niet als het hekje niet open kan.

Nu eerst maar even weekend vieren. Met een bezoekje aan de stad, met Luca en Renate en een lekker dagje naar goede vrienden. Ik word er doodmoe van, maar dat neem ik graag voor lief.

Dus wil ik het graag even met u over een ander onderwerp hebben. Was u die prachtige banner boven mijn blog al opgevallen? Dat geweldige uiltje? Dat blijkt een tekening van Merette!

Afgelopen najaar hadden we haar jaarlijkse zorgplanbespreking. Gedragswetenschapper, coördinerend ondersteuner, persoonlijk ondersteuner, werkbegeleider, Merette zelf, haar oudste zus en ik zijn aanwezig. Merette is altijd een beetje nerveus voor dit soort gesprekken; ze ervaart het blijkbaar als een soort beoordeling (wat het natuurlijk niet is).

Er is van alles besproken en vervolgens kwam er een portfolio op tafel. Met fantastische tekeningen er in! Tot onze grote verbazing maakt Merette de hele tekening zelf: ze tekent een plaatje na, en kleurt het vervolgens in. We weten natuurlijk dat ze prachtig kan schilderen en kleuren, maar het aantal figuren was tot nu toe zeer beperkt: een paar Afrikaanse dieren en natuurlijk haar overbekende poezen. We hebben het wel drie keer nagevraagd (shame on us), maar ze maakt deze tekeningen dus echt helemaal zelf.

Daar wil ik u graag van laten meegenieten…