Als in mei de bestralingen zijn afgelopen heb ik een afspraak met de uroloog voor de regelmatige check van mijn ene nier. Zij drukt me op het hart om niet aan een operatie te beginnen voor ik minimaal een half jaar na mijn laatste bestraling zit. ‘Eerder is je lijf beslist niet klaar voor een nieuwe uitdaging’, stelt ze. ‘De operatie is nog wel te doen, maar je veranderende eetpatroon daarna, is echt een aanslag op je conditie: er gaat heel veel gebeuren en daar moet je lichaam fit voor zijn.’ Grrrrr, nog langer wachten. Ik baal in eerste instantie, maar ze heeft natuurlijk groot gelijk.
In juni stuur ik – zoals afgesproken – de verslagen van de behandeling voor borstkanker naar Vitalys, de afdeling van het Rijnstateziekenhuis die de operaties doet. Ze willen daar ook graag wat meer weten van mijn ‘mononier’, en gelukkig kunnen ook de resultaten van de laatste echo worden doorgestuurd.
Op 2 augustus heb ik een afspraak met een van de chirurgen. Op een rustige vrijdagmiddag, zodat hij er de tijd voor kan nemen. Hij is goed op de hoogte van mijn dossier en vindt het idee om niet vóór november te opereren een uitstekende beslissing. We hebben een fijn gesprek.
Er zijn twee operatiemogelijkheden: een gastric bypass of een gastric sleeve. De tweede wordt onder andere gebruikt voor mensen die een verhoogde kans hebben op de ontwikkeling van nierstenen. ‘Die doen we bij mensen met twee nieren die nierstenen hebben, dus bij iemand met slechts één nier en een niersteentje, is dat de enige juiste optie’, constateert hij. Ik ben blij met die duidelijkheid.
Nog blijer word ik van het feit dat hij verder geen belemmeringen ziet. ‘Loop maar langs de planning, dan kunnen ze meteen kijken wat de mogelijkheden zijn in november.’
Langs de planning? Betekent dat dat ik vanmiddag al meer duidelijkheid krijg? Ik had erop gerekend dat ik weer een paar weken zou moeten wachten. Maar inderdaad: bij de planning kijken ze meteen wanneer er plaats is. November zit al vol, dus het wordt december/januari. Mijn voorkeur voor december (ik wil het zó graag dit jaar achter de rug hebben….) wordt genoteerd, maar kan niet worden gegarandeerd. Ik kan ermee leven. Ik ga naar huis met een op naam gestelde brief waarin staat dat ik me dinsdagmorgen 15 oktober om 07.30 uur (nuchter) moet melden voor de preoperatieve screening, een aantal onderzoekjes en voorlichting. Ik zit officieel in het traject!
Inmiddels is het 14 oktober. Vanmiddag start het ‘praattraject’ zoals ik het – wat oneerbiedig – noem. Een serie van zes weken waarin ik een dagdeel word verwacht bij de Nederlandse Obesitaskliniek voor allerlei (groeps)gesprekken, metingen, informatiesessies enz. Want de operatie is één ding, maar mijn hele levensstijl moet omgegooid. Daar komt heel veel begeleiding bij kijken. Na de operatie komt de groep – in ruim een jaar – nog twaalf keer bij elkaar om er zeker van te zijn dat de nieuwe levensstijl ook daadwerkelijk wordt geborgd. Op 1 februari 2021 (!) is het traject afgerond en ben ik klaar. Hopelijk heel veel kilo’s lichter en met een conditie waar je u tegen zegt!
