Dinsdag 25 februari is er een OR-training met onze nieuwe directeur. Daar wil ik heel graag heen, leuk om mijn OR-collega’s weer te zien en ik wil natuurlijk heel graag nader kennis maken met haar. Ik kan met collega’s meerijden en René kan me eventueel ophalen als het niet meer gaat. Ik heb een superleuke dag. Lig om half zeven in bed, maar dat maakt niet uit. De volgende dag heb ik 5(!) afspraken en komt er dus weinig terecht van het advies van de chirurg. (Drukke dag gehad? Volgende dag een rood kruis in de agenda!) Een aantal afspraken zijn niet heel inspannend (nagels doen, kappersbezoekje), maar aan het eind van de dag ben ik total loss. Dus de volgende dag maar wel het kruis gezet. Even bijkomen.
Uit het verslag van de arbeidsdeskundige komt dat ik in week 10 mag gaan opbouwen op mijn werk; twee keer twee uur per week op de nieuwe locatie in Deventer; geen druk, geen deadlines. Waar ik dacht dat dat misschien nog niet handig was (de locatie is nog niet officieel geopend, er wordt nog volop verhuisd en ik wil niet in de weg zitten) vindt mijn leidinggevende dat het geen probleem moet zijn. We maken een afspraak om vrijdagmiddag 28 februari en vanaf maart ga ik starten! Rustig opbouwen, maar het begin is er. Van mijn collega’s krijg ik een vrolijke bos tulpen om te vieren dat ik er weer ben.

Het weekend dat volgt is een tikkeltje onrustig. Maandag 2 maart heb ik mijn eerste mammografie sinds de diagnose en behandeling van mijn borstkanker. En hoewel ik probeer me er niet al te druk over te maken, slaap ik er slecht van. Op zaterdag krijg ik van René en de (klein)kinderen een mooie bos bloemen om me succes te wensen. Zo lief!

Maandag om 12.00 uur zitten we weer in het ziekenhuis. Om 13.00 uur is de afspraak voor de uitslag. Om 13.15 uur komt iemand vragen of ik het goed vindt dat de P.A. me de uitslag geeft; de chirurg is verlaat. Ik vind het prima, als ik de uitslag maar krijg. Ze komt de kamer binnen met opgestoken duim: goed nieuws! Wat een opluchting! Ik krijg complimentjes over mijn figuur en ze zegt heel lief: ‘Als je nog meer afvalt gaan je borsten enorm veranderen. Als je ook maar iets voelt wat je niet vertrouwt, kom dan even langs, dan kijken wij even mee.’ Ik zei het al eerder: hulde aan de mensen in het Deventer Ziekenhuis!
Dinsdag is dan mijn eerste ‘werkdag’. Van werken komt niet veel, maar gezellig is het wel! Wat fijn om weer bij mijn collega’s te zijn en dan ook nog in een prachtig nieuw pand.

’s Middags ga ik aan mijn conditie werken bij de fysiotherapeut. Woensdag is het tijd voor een rustig dagje. Ik doe een beetje vrijwilligerswerk, werk wat administratie bij, we doen boodschappen en houd het verder bij TV kijken en haken.

Donderdag werk ik twee uurtjes. ’s Middags een uurtje bezoek en daarna halen René en ik samen Luca van de BSO. Mama moet werken, dus hij komt bij opa en oma eten en daarna brengt opa hem in zijn eigen huis naar bed.
Vrijdagmorgen is het feest: de nieuwe locatie van Circulus-Berkel wordt feestelijk geopend voor een groot aantal gasten. Nieuw kantoor, een prachtige Cambio-fietsenwerkplaats, en een ruim opgezet nieuw recycleplein, waar de Deventer inwoners in één keer hun ‘gratis’ stromen én het ‘betaalde’ afval kunnen wegbrengen. Bovendien worden bedrijfsafval en particulier afval van elkaar gescheiden. Wat een vooruitgang! Wat heerlijk dat ik erbij kan zijn.

’s Middags doe ik weer een rondje op de apparaten bij de fysiotherapeut. Het gaat me best goed af, al zeg ik het zelf.
Zaterdag is de open dag bij Circulus-Berkel. Iedereen die dat wil kan de nieuwe locatie bewonderen, Er zijn informatie-stands, workshops, rondleidingen over het terrein en natuurlijk zorgt Cambio-Keuken voor de inwendige mens. Wat hebben mijn collega’s hard gewerkt! Ik voel me en tikkeltje bezwaard dat ik zelf geen enkele bijdrage heb kunnen leveren, maar het is niet anders.

’s Middags ben ik hartstikke moe, maar ik kijk terug op twee fijne weken. Ik word er toch echt gelukkig van als ik weer wat dingen kan doen!
Oh, en mocht u zich afvragen wat de weegschaal doet? Nou niks. Die staat nog steeds op -12. Daar word ik dan weer niet blij van…..