Gisteren was ik er weer: de jaarlijkse herdenking van het wereldwijde einde van de Tweede Wereldoorlog. Op 15 augustus 1945 – na de vreselijke atoombommen op Japan – is daar de oorlog ook afgelopen. Mijn opa, oma, tante en vader hebben dan zo’n 3.5 jaar doorgebracht in (verschillende) Jappenkampen. Wonder boven wonder hebben ze het allemaal overleefd en elkaar teruggevonden.

Mijn moeder maakte de oorlog als klein meisje mee in Deventer en heeft twee keer huis en haard moeten verlaten nadat bommen van de geallieerden de huizen zwaar beschadigd hadden. Logisch dus dat die oorlog zijn sporen heeft nagelaten, ook in ons gezin.

De herdenkingen van 4 mei en 15 augustus zijn dan ook belangrijke momenten in het jaar en dus was ik gisteren met mijn moeder bij het monument. De wachtende moeder heeft een prachtige, nieuwe plek gekregen op het Grote Kerkhof in Deventer.

Toespraken, natuurlijk van het bestuur van de Stichting Indië Monument Deventer en locoburgemeester Ilse Duursma, maar ook mooie bijdragen van jonge mensen, zang en dans maakten de herdenking – zoals altijd – tot een warm moment van samenzijn.

Het thema van dit jaar was ‘Overdracht’, laten we de verhalen, voor zover ze ons zijn en worden verteld, niet vergeten, maar overdragen. We voorkomen er helaas niet alle oorlogen mee, maar leveren wel een bijdrage aan meer begrip voor elkaar.