Gelukkig zijn er ook heel veel dingen om blij van te worden! Maandag lunch ik gezellig met een lieve vriendin in de stad en vervolgens kopen we een leuk patroon, wol en breinaalden zodat ze een oude hobby weer kan oppakken. De gebeurtenissen in Utrecht leggen wel een verdrietige schaduw over deze dag.
Dinsdag brengen we – na het ziekenhuisbezoek – een bezoekje aan de Ulebelt, om de pasgeboren lammetjesvijfling (!) te bewonderen. Daar treffen we Luca aan, die met de Stampertjes (zijn opvanggroep van Raster) ook een kijkje neemt bij de dieren en natuurlijk heerlijk aan het spelen is. Nadat we zijn weggegaan (als we nog een tijdje naar een spelende kleinzoon en co hebben gekeken) is hij even heel verdrietig, horen we later. Daar speelt mijn afwezige denkhoofd weer op: we hebben ook helemaal niet even de tijd genomen om uit te leggen dat we er niet voor hem kwamen, maar ‘toevallig’ tegelijkertijd er waren en dat hij dus ‘gewoon’ lekker bij zijn groepje moet blijven als opa en oma weer naar huis gaan.
Woensdag is het stemdag, en dus wandelen we naar een stemlokaal in de buurt om ons burgerrecht te vervullen. Vaak nemen we Merette mee, maar vandaag stem ik voor haar. ‘Mijn’ partij heeft dik gewonnen, maar helaas het enge clubje van de vrouwonvriendelijke (ik snap werkelijk niet dat vrouwen ook maar overwegen om hun stem uit te brengen op iemand die glashard zegt dat vrouwen ja bedoelen als ze nee zeggen), moeilijke woorden raaskallende, overjarige puber nog een beetje meer. Nu maar hopen dat ook zijn opmars een tijdelijke is (wat ik wel denk) en dat de ‘gevestigde’ politiek er in slaagt om duidelijker te maken dat je er niet komt met roeptoeteren, maar alleen met samenwerking en rekening houden met elkaar. We doen daarna een paar boodschappen en Renate en Luca komen gezellig boerenkool eten.
Ik heb besloten dat Merette in het weekend bij ons kan komen slapen en dolgelukkig belt ze me ’s avonds op omdat ze daar zo blij mee is.
Donderdagmiddag komt Luca even bij ons (mama heeft woensdag gewerkt, dus er is een opvangdag geruild, maar ze heeft nog een afspraak). Hij moet eigenlijk niet in slaap vallen (want dan slaapt jij ’s avonds te laat), dus we gaan bij tante Merette op bezoek bij Uniek Cadeau (tante helemaal blij!) en daarna nog even naar de kinderboerderij op de Lathmer.
Daar komen we een huisgenoot van Merette tegen. Zijn moeder zit in dezelfde situatie als ik (over toeval gesproken) en hij komt meteen informeren hoe het met me gaat. Onze bijzondere kids maken zich namelijk best zorgen over ons. Als we bij de dieren gekeken hebben en weer naar de auto lopen, komt hij me achterna met een doosje met (heel verse) eitjes ‘omdat ik maar gauw weer gezond moet worden’. Hoe blij ik ook word van alle lieve kaartjes, berichtjes, bloemen en andere fijne zaken: dit cadeautje maakt mijn week! Ik bedank hem met een dikke zoen, waar hij zowaar een klein beetje verlegen van wordt!
Die avond vindt de uitreiking plaats van de diversiteitsprijs ‘Het Verschil’. En ik ben genomineerd! Aangemeld door Merette (met een beetje hulp van de zussen), en door de eerste selectie op de shortlist gekomen. Met zijn vijven (babyfoon voor Luca bij de buurvrouw en Roos is na haar werk naar Deventer gekomen) hebben we een gezellig avond in de nieuwe bibliotheek in Deventer. Ik win de prijs niet niet (die eer valt te beurt aan Luisella Lai, drijvende kracht achter Theater Onbeperkt – en dus de film waar Merette in figureert), maar ben al heel trots en blij met de nominatie! (Hoewel ik het jammer vind van het beeldje: ik vind het zó mooi!) Merette is net zo blij voor Luisella als dat ze voor mij zou zijn geweest, volstrekt zonder reserves gunt ze de prijs aan een ander. Heerlijk om te zien!
Vrijdag wordt het heerlijk weer en geniet ik van de zon en de fijne temperatuur. In de ochtend bel ik met het Radiotherapiecentrum: ze hebben mijn aanmelding binnen, noteren de afspraken die ik volgende week al heb en bellen in de loop van de middag terug met een afspraak die daar prima in past. Enne… vandaag (zaterdag) is de stomme trui ook weer klaar!