Ik heb om half tien een afspraak in het ziekenhuis voor de uitslag. Omdat ik vanwege de standaard 60+ onderzoekjes bij de huisarts ook nog een keer bloed moet laten prikken, ben ik er ruim voor negen uur. Kan ik het mooi combineren. Meestal moet je wel even wachten bij ‘route 40’, maar nu zit er bijna niemand (vakantie?) en dus ben ik heel snel aan de beurt. Tijd genoeg om – in plaats van mijn meegebrachte boterhammen, want dat prikken moet nuchter – een heerlijk vers bruin broodje te bestellen.
Daarna meld ik me bij de balie van het Borstcentrum en het valt me op dat de dame erachter me niet meer uitlegt hoe ik bij de wachtkamer moet komen… Ik weet de weg.

Stipt om half tien word ik opgehaald door de PA en iemand die vandaag met haar meekijkt. Of ik dat goed vind? Dat vind ik, want uiteindelijk moet iedereen het vak leren. Aangekomen in de spreekkamer zegt ze meteen: ‘De uitslag is goed hoor, precies wat we al dachten: een cyste, niks aan de hand!’ Ze vervolgt: ‘Ik ben eigenlijk nog even met een andere patiënt bezig, is het goed als ik dat nog even af maak? Kan wel een kwartiertje duren, maar ik wilde je niet zo lang laten wachten.’
Terwijl we het goede nieuws op ons laten inwerken, komt er iemand of te vragen of we misschien koffie willen? (Waarmee ik maar even wil laten zien hoe goed er voor me gezorgd wordt.)
Als de PA terug is, bespreken we nog een paar kleine dingen. Ze legt uit hoe en waarom het jodiumzaadje geplaatst gaat worden (de tumor is niet te voelen en met dat zaadje kan de chirurg hem goed lokaliseren). De afspraak daarvoor krijg ik thuisgestuurd.
De tumor lijkt zo’n 17-19 mm groot. Blijkt hij toch een paar millimeter groter (vanaf 21 mm), dan gaat de oncoloog zich buigen over extra behandelingen, naast de bestralingen.
De bestralingen volgen in elk geval; zo’n vier tot vijf weken na de operatie. Ik vertel dat we begin april een huisje in Eerbeek hebben geboekt, maar dat ik op zich prima elke dag naar Deventer kan komen als dat nodig is. Maar nee, dat moet ik vooral niet doen. De week erna (dan zitten we op 4,5 week) is precies de juiste tijd om te starten. ‘Dus eerst lekker vakantie vieren!’ is haar conclusie. Ik kijk er naar uit, immers: dan is én de operatie achter de rug, én weet ik wat de definitieve nabehandeling zal zijn. Want oh, dat wachten…