Het is twee maanden geleden dat ik voor het laatst een blog schreef over mijn afvaltraject. In die twee maanden ben ik welgeteld twee kilo afgevallen. Inmiddels is het een half jaar geleden dat ik ben geopereerd. In dat half jaar ben ik 19 kilo afgevallen. Dat is weinig, heel weinig. Indicatie? De rest van ‘mijn’ groep varieert tussen de -35 en -60 kilo. En ja ik weet dat het – met de 15 kilo die ik voor de operatie al was afgevallen – best veel is, en dat het goed te zien is, maar ik ben toch een tikkeltje teleurgesteld. Ik weeg nog steeds meer dan 100 kilo en mijn BMI blijft hangen boven de 32 (overgewicht Klasse 1, heet dat). Veel mensen zeggen: ‘Het komt nog wel’. René zegt: ‘Als ik zie wat jij eet, moeten de kilo’s eraf vliegen!’ Maar er vliegt helemaal niks. En ik moet heel eerlijk zeggen dat het me steeds meer moeite kost om te geloven ‘dat het nog wel komt’.

Ik wandel en/of fiets elke dag, sport twee keer per week een uur onder begeleiding van de fysiotherapeut, doe enorm mijn best om zes keer per dag te eten, voldoende te drinken en de pillen in te nemen die erbij horen. En ik kan u verzekeren: alles bij elkaar is dat knap hard werken!
Tussen eten en drinken moet minimaal een half uur zitten. Tegelijk eten en drinken zorgt dat óf je maag te veel uitzet, of het eten zo snel de maag verlaat dat je je niet verzadigd voelt. Dat is een beetje afhankelijk van de operatie die je hebt gehad, maar beide wil je niet.
Omdat ik maar één nier heb, is voldoende drinken voor mij extra belangrijk. Dat was voor de operatie nooit een punt; ik kon makkelijk drie liter water op een dag drinken. Toen ze in Velp vertelden dat het voor sommige mensen na een maagverkleining lastig is om water te drinken omdat dat ‘zwaar’ valt, heb ik ze nog net niet uitgelachen. Maar goed ook, want wat blijkt: water valt zwaar. Met een drupje ranja of een beetje mint met citroen wordt het zeker beter, maar even een half litertje wegtikken is er niet meer bij. De eerste maanden na de operatie was mijn nierfunctie dan ook een tikkeltje van slag: niet voldoende gedronken.

Ik begin ergens tussen zes en zeven uur ’s morgens met een cracker met kaas en mijn eerste kalktablet. Rond een uur of acht mijn eerste grote beker thee. Daarna nog een. Dan is het wel ongeveer half tien (dit zijn dus nog thuiswerkdagen). Rond tien uur ga ik aan de yoghurt (let wel: ik houd – behalve van kaas – niet van zuivel, maar ik moet zorgen dat ik eiwitten binnenkrijg). Yoghurt met fruit, een paar walnoten en een schepje lijnzaad. Soms duurt het een uur voor ik dat op heb en is er geen tijd meer voor koffie (die ook niet altijd lekker valt, maar soms juist weer wel). De lunch bestaat uit twee crackers (en als ik weg ben uit twee meegenomen boterhammen) en opnieuw een kalktablet. Dan zet ik de timer op 30 minuten zodat ik op tijd ben met een grote beker Optimel. Ben ik niet thuis, dan wil die er wel eens bij in schieten, maar als het lukt drink ik het later op de dag.

Ergens tussendoor probeer ik een halve liter water te drinken: dat gaat heel goed als ik ga sporten, of als we een stuk gaan fietsen, maar het is geen garantie dat dat helemaal op komt.
Tegen een uur of vier mijn vierde eetmoment: een halve appel, een maiswafeltje met pure pindakaas (want eiwitten) of een ei. Als het lukt, neem ik dan nog een beker thee, maar vaak krijg ik die niet weg. Mijn avondeten bestaat uit (het equivalent van) een klein aardappeltje, een opscheplepel groente en een klein stukje vlees (denk aan een halve karbonade of een heel klein balletje gehakt) of een opscheplepel rijst met curry, of twee opscheplepels nasi, pasta of stamppot. Alles met veel verse groenten klaargemaakt, maar ja, er komt niet veel in.
Omdat mijn maag warm eten nog het slechtst verdraagt, doe ik het na het eten een half uurtje rustig aan en zet de timer. Na een half uur dan weer aan de thee. Standaard met een klein koekje. En nee, er zit geen half uur tussen het koekje en de thee. Soms moet je een beetje recalcitrant zijn om het vol te houden.
Dan heb ik mijn zesde eetmoment nog te gaan: een handje noten, een crackertje met salami of een paar olijven. Van mij hoeft het niet, maar Velp beveelt het zeer aan… Natuurlijk heb ik uitgerekend dan zin aan kaas, maar dat mag niet, want ik moet nog een multivitamine-tablet innemen. Tussen de kalktabletten en/of zuivel en deze pil moeten minimaal twee uren zitten. Hij is vies, en als ik hem vlak voor het slapen gaan inneem, heb ik daar de hele nacht last van. Hij moet er dus op tijd in, en dat betekent: geen kaas in de avond. Ik eindig de dag met een groot glas Rivella. Even wat anders dan thee en ranja en een mooie aanvulling. Dan is het inmiddels een uur of tien in de avond en rol ik om van de slaap. Ik zal jullie de foto’s van mijn eten besparen: daarom een paar plaatjes die ik maak tijdens de wandelingen! Zonder plaatjes is het ook maar saai toch?