Het is de laatste dag van 2019 en naar deze dag heb ik reikhalzend uitgekeken. Het jaar 2019 was – om het netjes te zeggen – qua gezondheid niet bepaald mijn jaar en ik wil het graag uitzwaaien. Op naar 2020!
De diagnose borstkanker en de daarop volgende behandelingen hebben mijn wereld compleet op zijn kop gezet. Het feit dat ik niet kon beginnen aan het traject voor een maagverkleining hakte er ook behoorlijk in. Toch is het gelukt om nog in 2019 met het traject te starten. En hoewel het met het eten van vast voedsel nog allerminst goed gaat, en ik me buitengewoon slap voel (en ik het – tot verbazing van mezelf – doorlopend koud (!) heb), ben ik heel blij dat de operatie achter de rug in. Het is nu even lastig, maar gaat vast in 2020 de goede kant op.

Toch is 2019 ook een jaar om met heel veel dankbaarheid en blijdschap op terug te kijken. Dankbaar ben ik voor alle lieve mensen in het Deventer Ziekenhuis, bij de Radiotherapiegroep en in het Rijnstate voor hun ongelooflijk lieve, kundige en betrokken behandelingen. ‘Overwerkt en onderbetaald’ zijn de mensen in de zorg, maar ik heb het niet gemerkt. Ik heb me overal – letterlijk en figuurlijk – goed behandeld gevoeld. Nergens heb ik het gevoel gehad dat mensen hun werk niet met passie en plezier doen.

Dankbaar en blij ben ik met alle lieve mensen om me heen. Natuurlijk met René, Renate, Merette en Sander en Roosmarijn. En niet te vergeten de leukste kleinzoon van de wereld: Luca! Zonder een warme familie om je heen, is een jaar als 2019 voor mij was, een heel stuk eenzamer.

Maar ook alle cadeautjes, bloemen, kaarten en berichtjes van collega’s, vrienden, familie en andere mensen uit mijn netwerk stemmen tot dankbaarheid. Ik ben (en word) ongelooflijk verwend en koester me in al die aandacht.
Blij ben ik met alle leuke dingen die ik heb gedaan. Twee keer een week vakantie vieren in Eerbeek, een dagje Keukenhof, een dagje dierentuin, een paar dagen Scheveningen, gezellig etentjes en lunches. Gewoon een wandelingetje op de Ulebelt met Luca, lego bouwen of ‘Mens erger je niet’ spelen met dat mannetje. En dat is nog maar een klein deel van de activiteiten waar ik met een grote glimlach op terug kan kijken.
Als ik dit allemaal zo opsom, was 2019 eigenlijk gewoon een jaar om blij mee te zijn!

Toch ben ik blij dat het bijna 2020 is. Ik hoop dat alles in het komende jaar weer ‘gewoon’ wordt. Dat ik weer ‘gewoon’ aan het werk kan, mijn vrijwilligerswerk kan oppakken en weer mijn ‘gewone’ drukke zelf word. Nou, iets minder druk, dat wel. Leven met een kleine maag, zal nog de nodige energie kosten. De antihormoonbehandeling gaat natuurlijk gewoon door en daar merk ik wel degelijk de gevolgen van. De chirurg is er duidelijk over. ‘Drukke dag of dagen gehad? Dan een rode streep in je agenda en zorgen dat je even goed uitrust.’ Dat is meteen mijn goede voornemen voor het komend jaar.

Voor nu: dank aan iedereen die het afgelopen jaar met me meegeleefd heeft. Ik wens jullie allemaal een prachtig, liefdevol, maar vooral gezond 2020!

PS: nog een goede daad doen in het oude jaar of 2020 ermee beginnen? De Bulungi-actie voor Fahad loopt prima, we zijn bijna op de helft, maar kunnen uw bijdrage nog heel goed gebruiken! Doneren is heel simpel op de actiepagina van Merette.