Nog een week

De laatste sessie voor de operatie is al weer twee weken geleden; over een week is de operatie achter de rug. Een gek idee, en heel spannend ook.
Mijn dagen zijn goed gevuld; ik heb een paar serieuze klussen voor mijn werk (bijna) afgerond, heb voor het eerst weer bij een OR-overleg gezeten (en val met mijn neus in de boter omdat de nieuwe directeur van Circulus-Berkel komt kennis maken), heb een mooi overzicht geschreven voor Iedereen Actief en de tweede nieuwsbrief van Bulungi is verzonden. Alle Sinterklaascadeautjes zijn gekocht (nou…. besteld) en ingepakt. Luca slaapt een nachtje hier omdat zijn mama naar een congres moet (en dus maak ik voor het eerst in jaren weer een broodtrommeltje klaar).

Ik wandel met mijn moeder en een journaliste van De Stentor door de binnenstad voor een verhaal dat binnenkort in de krant komt, vermaak me een dagje op de Efteling (en nee dan hebben we het niet over mijn rugpijn, dikke enkels en spierpijn na die tijd, als het goed is, behoort dat over een paar maanden tot het verleden) en geniet – met Merette en Luca – van de intocht van Sinterklaas. Ondanks het gedoe over de kleur van de Pieten is de intocht in Deventer toch gewoon de leukste van het land…

Ik ben bij het OR-afscheidsetentje van de huidige directeur, vier dat de liefste schoonmoeder van het land 90 is geworden en heb nu nog een gezellige lunch, de familiesinterklaasviering en het lustrumfeest van mijn werkgever in het vooruitzicht. Overal eet ik lekker mee, maar wel met mate. Dat gaat nog steeds prima; de weegschaal staat op -14 kilo.

Het lijkt bijna een gewone november/december-periode. Dat is het niet: ik heb veel ziekenhuisafspraken (controles, en allemaal zijn ze in orde, so far, so good), moet oefeningen doen, zowel voor mijn borstspier als voor de komende operatie, er moet vloeibaar eten gemaakt en ingevroren worden en mijn energiepeil kan nog enorm wisselen. Mijn tempo ligt echt nog flink lager dan vorig jaar en het komt regelmatig voor dat ik te moe ben om te breien (dan ben ik echt moe) en om acht uur als een blok in slaap val. Maar al met al ben ik een tevreden mens. Nog een week…

One thought on “Nog een week

  1. Janine

    december 3, 2019 at 7:12pm

    Ongelooflijk, veel dubbele indrukken, zoveel dynamiek versus vermoeidheid, maar vooral wilskracht en doorzettingsvermogen. Hulde ❤️ Succes 🍀 en Hou vast 💪 En sterkte voor de hele familie 👍🌹

Uw e-mail bericht wordt niet gepubliceerd. Naam en e-mail velden zijn verplicht

18 − dertien =