Al vanaf 2 augustus weet ik dat ik op dinsdag 15 oktober naar het Rijnstate Ziekenhuis moet in Arnhem voor de POS (Preoperatieve Screening). Om half acht ’s ochtends nuchter melden en dan een dag lang onderzoeken, voorlichting, afspraken enz. Om half acht in Arnhem zijn blijkt nog een uitdaging: we zitten ruim op tijd in de auto, maar het is – ondanks het feit dat regio Midden herfstvakantie heeft – hartstikke druk op de weg. Maar we zijn (nét) op tijd. Zo’n 60 mensen (waarvan er 30 meteen herkenbaar zijn aan hun omvang en de rest aanhang is….) wachten af wat er gaat gebeuren.
Het duurt even voor mijn naam wordt omgeroepen (nummer 27 van de 31), maar dan begint het circus; bloed prikken, wegen en de vraag of ik mee wil doen aan een wetenschappelijk onderzoek (jawel, hoewel ik ook hier merk dat de antwoorden die ik op de vragenlijsten geef enorm gekleurd worden door de borstkankergeschiedenis. Maar goed, dat vinden ze niet erg…) Vervolgens een plenaire zitting met voorlichting; in een uur tijd worden we door de procedure heen gepraat. Dan is het wachten op de volgende afspraak bij de bariatrisch verpleegkundige en de chirurg.
De uitslagen van het prikken zijn inmiddels bekend. Er blijkt een tekort aan vitamine D. Wat – vanwege de antihormoontherapie – niet heel gek is. Ik krijg een onderhoudskuur: extra vitamine D voor de eerste drie maanden. Eveneens uit de bloedwaarden blijkt dat er een probleem zou kunnen zijn met mijn hart. Dat wisten we al van het onderzoek in maart in het Deventer Ziekenhuis. Daar is immers na dezelfde onderzoeken (omdat er een ruis werd gehoord) gebleken dat er een beetje kalk te vinden is, maar dat het (in elk geval voorlopig) geen kwaad kan en ook niet in de weg staat aan een narcose en operatie. Zijn die gegevens niet snel op te vragen? Nou nee, toch maar liever op herhaling in het Rijnstate, ik krijg de afspraken wel thuisgestuurd.
Voor de rest zijn er geen gekke dingen en er is in augustus al besloten dat ik een gastric sleeve krijg (vanwege de mononier en bijbehorend niersteentje), dus met de chirurg zijn we snel klaar. Ik moet nog wel een overeenkomst ondertekenen dat ik me vrijwillig laat opereren… De volgende afspraken zijn na 14.00 uur, dus eerst maar eens lunchen in de grote hal van het ziekenhuis. Ik vermaak me wel met een beetje haken en vooral heel veel mensen kijken. Bij de apotheek wordt een actuele medicijnlijst opgemaakt (die ik ook al had van mijn eigen apotheek….) en dan rest alleen nog het gesprek met de anesthesist. Zij hoort het ruisje ook. En denkt inderdaad dat het niet heel veel zin heeft om nog een keer de onderzoeken te doen. ‘Maar het staat in het systeem, de chirurg wil het graag, dus we laten het maar zo.’ I rest my case.
Ook op de terugweg is het weer heel druk. Ik ben blij dat René mee is en ik niet zelf hoef te rijden. Tegen half vijf zijn we thuis. Ik heb geen puf meer om te koken. Dus ronden we de dag af met een etentje bij de Griek. Lekker!
